004. Déchiré par amoureuse

             Zagubiona we własnych myślach, ciągle próbuję wydostać się z potrzasku. Czuję się jak w klatce i to nie złotej, ale zardzewiałej. Nie odróżniając wspomnieć od rzeczywistości - ciągle błądzę. Potrzebuje mentora, kogoś kto poprowadzi mnie przez życia, albo pokaże właściwą drogę i zniknie. Całe moje życie kręci się wokół jebanego JA, nie przejmuję się innymi, ich uczucia, pragnienia, boleści mnie nie interesują. Jestem JA i we wspomnieniach pojawiasz się TY, w sumie o Nim też pamiętam. Byliśmy we trójkę, jeden za wszystkich – wszyscy za jednego i co? Poszło się jebać. Nierozłączni przyjaciele, którzy mieli wspierać się zawsze.  Z Nim łączyło mnie mniej, ale był; był moim pierdolonym przyjacielem i wiedział kiedy przyjść z czerwonym, wytrawnym winem oraz lodami czekoladowymi, za to TY, TY byłeś tą osobą, która dobrze na mnie działała, do której czułam więcej niż powinnam. Słowa wypowiadane w Twoim ojczystym języku były najpiękniejszą melodią dla moich uszu. Wiesz co? To trochę chore, pokręcone i niepoprawne, ale kochałam Cię, pragnęłam abyś był, ale była też Ona – kochałeś JĄ, a JA byłam przyjaciółką czekającą na cud, który nie nadszedł. Odcięłam się, straciłam was obu, jestem tylko rozdarta uczuciowo JA.

Adnotacja: Nie ma nic wspólnego z moimi wewnętrznymi uczuciami, ale lubię takie egoistyczne podejście, chociaż kogoś kto odszedł dla dobra reszty nie można nazwać egoistą. Zainspirowana zostałam pewną osobą, u której ta historia miała inny koniec, a w sumie jeszcze go nie znalazła - wciąż trwa. Zwroty z dużych liter zamierzone, czasami warto coś podkreślić.